دکتر سینا*
با مطالعه تاریخ ایران متوجه میشویم که ایرانیان از اولین مللی در تاریخ بوده اند که اعتقاد داشته اند که یک نجات بخش خواهد آمد. در ادیان باستانی ایران این شخصیت سوشیانس نام داشت و ردپای وی درمذهب شیعه که در دوره صفوی بوجود آمد نیز دیده میشود.
همچنین درافسانه های کهن ایرانی از اسطوره هایی نام برده میشود که یک تنه سبب تغییر و تحول و یا نجات کشور از دست دشمن شده اند.
این موضوع باعث شده که ایرانیان به مرورزمان برای تغییرشرایط اقتصادی، سیاسی و مقابله با دشمن اشغالگردر زمانهای گذشته و یا دشمن فعلی(جمهوری اسلامی) کمتر به عمل گرایی گسترده اهمیت بدهد و اکثریت(خاکستری) چشم انتظار ظهور یک ناجی از غیب یا کمک های دیگرکشورها باشند.
اکثر افراد اقدام موثری برای ارتقا اگاهی، بهبود وضعیت فردی، خانوادگی و اجتماعی خود نمیکنند.
این گروه معمولا با توسل به خرافاتی مانند قسمت، تقدیر، امتحان الهی، خواست واراده خدا و… یا چشم انتظاری برای ظهور نجات بخشی که با آمدنش همه چیز را درست میکند، تنبلی و سستی خود را ادامه میدهد و نسبت به مسایل جامعه منفعل و بی تفاوت هست.
اگر این دیدگاه را با سایرکشورها مقایسه کنیم، میبینیم آن جوامع با گذر از این خرافات، جامعه خود را ساخته و سبب رشد اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشورشان شده اند.
آنها امروزه عطسه را دلیل صبر و به تاخیر انداختن کار نمیدانند، به فقریا بیماری خود بعنوان امتحان الهی، تقدیر، قضا و قدر، قسمت یا شانس نگاه نمیکنند و برای انجام امور به خرافاتی مانند استخاره متوسل نمیشوند. آنها با مطالعه و گسترش آگاهی درخود، خانواده و اجتماع، بدون نیاز به ظهور ناجی، رفاه و آسایشی را که انتظار داشتند را ساخته اند.
جامعه ایرانی نیز میتواند بجای توسل به اعتقادات خرافی، با مطالعه و افزایش اگاهی، کنشگری و اقدام مناسب، رفاه و آسایشی را که سالها از آن دور بوده است را بدست آورد و بر دشمن اشغالگر فعلی غلبه کند.
در این مسیر لازم است با کسب آگاهی و کنشگری، دست اشاعه دهندگان خرافات وخرافه پرستانی که مسیر را برای سواستفاده این افراد هموار میکنند، را از زندگی فردی و اجتماعی خود کوتاه نموده و اینگونه پایه گذار چامعه ای پیشرفته برای حال و آینده بود.
*پزشک زیبایی، کنشگر اجتماعی و فرهنگی