غنی سازی انرژی اتمی برای ایران جز ضرر و نابودی کشور چیزی در برنداشته است. در ۲۹ سال گذشته ميلياردها دلار خرج غنی سازی اورانیوم و احداث ساختمان های زیر زمینی شده که در نهایت هیچ کاربردی برای ایران ندارد و بعد از سقوط جمهوری اسلامی تجهیزات آن باید به ضایعاتی های آهن فروخته شود! اصولا غنی سازی اورانیوم در سطحی که جمهوری اسلامی ایجاد کرده است هدفی ندارد جز ساخت بمب هسته ای!
در کشور ما تنها نیروگاه هسته ای موجود در بوشهر واقع شده است. سوخت این نیروگاه از سوی روسیه تامین میشود و یک قرارداد ۲۵ ساله در این زمینه منعقد گردیده است.
حال پرسش اینجاست که این همه تجهیزات غنی سازی که جمهوری اسلامی تهیه و بکار انداخته است برای چیست؟
عده ای می گویند برای تولید برخی از ایزوتوپ های پزشکی و درمانی. اینگونه نیازهای پزشکی با مقادیر بسیار کم اورانیوم برطرف می گردد و قابل تهیه از بازارهای بین المللی است.
ایران در زمان محمد رضا شاه پهلوی فقید سهام کارخانه غنی سازی اورانیوم اورودیف در فرانسه را خریداری نمود تا براحتی اورانیوم مورد نیاز خود را برای مصارف پزشکی و تاسیسات هسته ای بوشهر تهیه کند.
به این ترتیب تهیه اورانیوم غنی شده ۳/۶۷ درصد برای سوخت نیروگاه اتمی بوشهر و کارهای تحقیقاتی اصلا کار سختی نیست.
غنی سازی بیست درصد برای هیچ کشوری کاربردی در صنایع برق ،سوخت هسته ای نیروگاه ها و پزشکی ندارد و فقط برای تهیه بمب و کاربرد نظامی انجام میشود.
رسیدن به اورانیوم بیست درصد کار سختی است و احتیاج به تجهیزات و زمان زیادی داشته و تبدیل آن به ۶۳ درصد و بعد به ۹۲ درصد بسیار راحت و با زمان کم صورت می گیرد.
جمهوری اسلامی در سال ۱۳۹۸ نیز فلز اورانیوم تولید کرد که این فلز فقط برای ساخت بمب اتم کاربرد دارد.
همچنین بر اساس مدارک ربوده شده از تورقوز آباد، جمهوری اسلامی کار بر روی ماشه اتمی را هم از پیش انجام داده بود که صد البته تنها بعنوان یک قطعه کلیدی در ساخت بمب اتم کاربرد دارد. آزمایش این ماشه اتمی در یک تونل زیرزمینی واقع در شمال شرق تهران انجام گردیده است.
همه اینها را که کنار هم بگذاریم متوجه خواهیم شد که تنها هدف از غنی سازی اورانیوم توسط جمهوری اسلامی رسیدن به بمب اتم است و هیچ کارایی دیگری در صنعت صلح آمیز هسته ای ندارد.
جمهوری اسلامی با صرف بیش از صد میلیارد دلار در ساخت تونل های زیر زمینی، خرید تجهیزات سانتریفیوژ و مونتاژ آنها، تامین تجهیزات مرکز نطنز، فردو، لویزان و…..در سال های متمادی ضربه بزرگی به اقتصاد ایران وارد آورده و کمر اقتصاد ایران را شکسته است.
علاوه بر آن، تحریم های هسته ای از سال ٨۹ تا ۹۴ و نیز از ۹۶ تاکنون بیش از هزار میلیارد دلار به اقتصاد ایران ضربه زده و باعث فقیر شدن مردم، کوچک شدن اقتصاد ایران و تورم های ۴۰ تا ۱۰۰ درصدی شده است.
همچنین پول ملی ایران از ۱،۰۰۰ تومان در برابر یک دلار آمریکا در سال٨۹، به بیش از ۵۰ هزار تومان در سال ۱۴۰۱ رسیده است که این امر نیز باعث کاهش قدرت خرید و فلاکت هر چه بیشتر مردم ایران گردیده است.
سرنوشت برنامه هسته ای جمهوری اسلامی چیزی جز اوراق کردن سانتریفیوژها و تحویل آن به غربی ها یا حمله گسترده نظامی اسرائیل و آمریکا به این تاسیسات و نابودی کامل آنها نخواهد بود. این وقایع، جز بیش از هزار میلیارد دلار خسارت برای ملت و کشور ایران دستاوردی نداشته و نخواهد داشت. اگر چه با این میزان پول می شد ایران را با بلدوزر صاف نموده و بصورت مدرن و جدید از نو ساخت!
هزار میلیارد دلار یعنی ۱۴ سال بودجه کشور که با آن تمام ایرانیان می توانند با بهترین کالاها و امکانات و خدمات زندگی کنند.
حقیقتا ضرباتی که نظام اسلامی در عرصه های مختلف، با نادانی و جهالت خود بر ملت ایران وارد نموده است بزودی زود قابل جبران نیست.
چاه های نفت خشکیده، رودخانه های خشکیده، دریاچه های خشکیده، تالاب های خشکیده، زمین های خشکیده، منابع آب زیر زمینی خشکیده و در نهایت، ایرانی خشکیده حاصل بخشی از عملکرد جمهوری اسلامی در این سال هاست.
استیفان (نوری) قبیتی