واقعیتی تاریخی وجود دارد که مردم ایران پس از هجوم اعراب به کشور، عموما فردپرست و دیکتاتور پرور بوده اند، خیلی ها را تبدیل به بت کرده، پرستیده اند. بر سر حاکمان چتر تقدس پهن نموده و با القابی الهی مانند سایه خدا، روح خدا، نماینده خدا روی زمین و عناوینی از این دست آنها را ستوده اند. وضعیت نابسامان امروز سرزمین ما نیز ناشی از کثرت این طرز تفکر در طول تاریخ ماست.
برای ایجاد نظامی دموکرات ذکر دو نکته ضروری هست:
– نکته اول
پهن کردن چتر تقدس برسر نظام سیاسی یک سرزمین ، یکی از صدها اشتباه هولناکی ست که هرگز ترمیم نمی شود، زیرا چه آنهایی که این چتر را باز می کنند و چه توده مردمی که در ابتدا آن را می پذیرند ، نمی دانند حکومت
دستاوردی بشری ست و حاکمان نیز انسان هایی هستند که به انواع خطاها آلوده
می شوند. این اشتباه هولناک صاحبان قدرت را از دایره نقد بیرون آورده، لباسی
آسمانی بر قامتشان می دوزد و پایه گذار ایجاد دیکتاتوری میگردد.
وقتی نظام سیاسی مقدس شود دیگر نمی توان از کاستی های آن سخن گفت و هنگامی که اربابان قدرت، مشروعیت خود را نه از سوی زمین، بلکه از آسمان دانستند، مسلما خود را پاسخگو به جامعه هم نخواهند دانست و به واسطه این توهم از مردم اطاعت مطلق و بی چون و چرا را طلب می کنند !
لازم بذکر است که تقدس گرایی با ملی گرایی متفاوت می باشد.
تقدس گرایی دینی یا مذهبی همان نوع حکومتی هست که جوامع بشری در دوران جمهوری اسلامی و به مانند آن در قرون وسطی در قالب حکومت پاپ تجربه کرده اند.
ملی گرایی یعنی خواستن بهترین ها برای کشور و مردم که این آرمان را در دوران خاندان پهلوی دیده ایم و سبب پیشرفت و تاریخ سازی کشور گردید.
-نکته دوم
تمام دیکتاتورها در نظام های سیاسی، توسط خود مردم ایجاد شده اند. چون مردم می خواهند شخص دیگری به آنها بگوید که چه کار کنند!
نکته ظریف اما اینکه در این وضعیت وقتی شخص دیگری میگوید که چه کار کنید آن وقت، جامعه هیچ مسئولیتی در خصوص عواقب ناشی از آن عملکرد ندارد. چه آن کار درست باشد یا نادرست.
مردم کشور ما بر اساس الگوهای رفتاری، پتانسیل بالقوه ای برای فرار از مسئولیت
و القای حس دلسوزی طلبی در اطرافیان از طریق قربانی دانستن خود دارند. بنابراین به این روش از مسئولیت آزاد بوده و مجبور نیستند درباره پیامدها فکر کنند. مجبور نیستند نگران چیزی باشند زیرا تمام مسئولیت برعهده آن شخصی است که دستور انجام عمل را صادر نموده و دیگران قربانی آن فرد هستند!
افرادی مانند هیتلر یا استالین یا حاکمین جمهوری اسلامی به علت توانایی هایشان در جایگاه قدرت قرار نگرفتند، بلکه آنجا بودند یا هستند، چون میلیون ها نفر میخواهند به آنها گفته شود که چه کاری باید انجام دهند. پس بیاییم بجای تقدس گرایی، به علم و آگاهی و حس ملی گرایی تکیه
کرده و با کسب آگاهی و پذیرش مسئولیت شخصی و اجتماعی، حکومتی شایسته را بوجود آوریم.
آنچه شایسته ایران و ایرانی ست، ایجاد شرایطی ست که بر اساس آن، حقوق حقه افراد فارغ از جنسیت، قومیت و مذهب بتواند برقرار شود. مردم به حقوق شهروندی خود آگاه و مسئولین ملزم به برقرار نمودن آن حقوق باشند و حکومتی داشته باشیم که در آن تقدس گرایی، ادیان و… در اداره آن جایی نداشته باشد و بدین ترتیب امکان تولد دیکتاتور در آن بطور قطع از پیش منتفی گردیده باشد.
حکومتی همچون پادشاهی پارلمانی سکولار که نظارت توسط نمایندگان مردم انجام می شود. ما تجربه جمهوری از نوع دینی، مشارکت ملایان در دربار شاه و سلطنت مطلقه را در تاریخ بسیار داشته ایم.
جمهوری اسلامی با این حربه که پادشاهی ما مطلقه و دیکتاتوری ست، شورشی برپا کرد
و با فریب مردم و ایجاد یک چتر به ظاهر مقدس، دیکتاتوری قرون وسطایی را ارزانی
ایران کرد که ثمرات آن نیاز به بیانی تکراری ندارد.
حال از نظر اینجانب تنها راه جلوگیری از دیکتاتوری و فرد پرستی، پادشاهی پارلمانی
سکولار میباشد. جایی که امکان بوجود آمدن دیکتاتوری و تقدس گرایی فردی و دینی در آن وجود ندارد.
پاینده ایران
به امید آزادی بیان و عقیده و برقراری حقوق بالحقه مردم در ایران آزاد
دکتر سینا رحیمی